नमस्कार मंडळी - !
कसे आहात?!
आज मी मला आलेला अफलातून असा पूर्व जन्मातील देण्या-घेण्याचा एक किस्सा सांगते.
मी अमेरिकत होते व माझ्या मामेभावाने, परागने माझं एका कंपनीच्या ५ रात्री/सहा दिवसांच्या सहलीचं बुकिंग केलं होतं.
मोठ्ठ्या ऐसपैस बसमधून वॉशिंगटन, नायाग्रा, हर्षीज चोकलेटस, कॉर्निंग ग्लास, झालाच तर हारवर्ड, MIT,
बोस्टन, व न्यूयॉर्क मधली मेट्रोपोलिटन म्यूझियम, टाईम्स स्क्वेअर वगैरेही पाहिलं.
यात एक उंच इमारत होती 'Top ऑफ द Rock '.
याच्या ६७व्य मजल्या वरून आम्ही,व इतर अनेकजण चारी बाजूंची मजा बघत होतो.
एव्हाना माझा कॅमेरा पूर्ण भरला होता म्हणून मी परागने दिलेला त्याच्या बायकोचा कॅमेरा वापरायला सुरुवात केली होती.
त्यातून दहा एकच फोटो काढले असतील.
वेळ झाली म्हणून मी खाली बसमध्ये येऊन बसले आणि जाणवलं कि मनगटाला कॅमेरा नाहीये!
माझी अख्खी पर्स उचकटली. दोनदा उचकटली.
अं हं !
तृप्तीचा कॅमेरा गुल!
मी धावत बिल्डींगच्या सेक्युरिटीकडे गेले व त्यांना सांगितलं.
त्यांनी संध्याकाळी ७ ला फोन करायला सांगितलं.
जर कोणी आणून दिला, तर नक्की मिळेल.
मी डोकं फिरवून बसमध्ये बसले.
ती आता चायना टाउनला चालली होती.
छे! जायचाच होता तर माझा का नाही गेला? बिचारया तृप्तीचा का?
मी शांतपणे परत पर्समध्ये बघायला सुरुवात केली.
आणि माझं पाकीट ही नसल्याचं समजलं!
एव्हाना माझ्या मैत्रिणीचा मुलगा मला घ्यायला आला होता आणि आम्ही कारमधून त्याच्या घरी चाललो होतो.
अरेच्चा! हे नक्की काय चाललं होतं ?
गत जन्म, पुनर्जन्म, देणी-घेणी, - हा तर माझा अभ्यासाचा विषय!
मी रोहीतला म्हंटल मी तुझ्या black berry वरून पुण्याला एक फोन करू का?!
तो म्हणाला हो,करा की,आणि त्याने लावूनही दिला.
मी माझ्या मामीशी बोलून तिला रात्री स्काइपवर यायला सांगितलं.
रोहितने मला त्याच्या laptop वर स्काइप सुरु करून दिलं.
मी तिथूनच म्हणजे अमेरिकेतून तिला 'रिग्रेस ' केलं आणि तृप्तीच्या कॅमेऱ्याच काय झालं ते बघायला सांगितलं.
ती म्हणाली की मला फक्त एक उत्तर येतंय की 'देणं आहे - का देणं होतं,असं काहीतरी'.
मी म्हंटल की मी तिला एक कॅमेरा घेउन दिलं तर माझं देणं फिटेल का?
तर उत्तर आलं की 'हे तिचं देणं होतं!'
आता आली पंचाइत!
हे सांगणार कसं?
पराग आणि तृप्ती दोघेही परत त्यांच्याकडे गेल्यावर मला कॅमेऱ्याच विसरायला सांगत होते.
आणखी २-३ होते हा गेला तर गेला!
माझ्या 'पास्ट लाईफ रिग्रेशन थेरपी'बद्दल त्यांना थोडी माहिती होती.
गप्पा मारताना जास्ती कळल्यावर दोघांनाही सेशन हवं होतं.
तृप्तीने कुतूहल म्हणून काही पूर्वजन्म बघितले.
त्यानंतर गुहेत अध्यात्मिक गुरुचं मार्गदर्शन झाल्यावर मी तिला म्हंटलं की मी एक प्रश्न विचारू का?
ती म्हणाली हो.
मी विचारलं की तू कोणाचं काही देणं लागतेस का?
मागचे जन्म स्कॅन करून बघ.
ती दोन मिनिटांनी म्हणाली, 'नाही, मी कोणाचं काही देणं लागत नाही'.
मी म्हंटलं,'तुझा कॅमेरा कुठे आहे ते बघ'.
ती एक-दोन मिनिटं घेउन म्हणाली, ' एक उंच, चांगल्या, कपड्यातला चांगला दिसणारा माणूस आहे. कृष्णवर्णीय आहे.त्याच्या हातात आहे आणि तो त्यातले सगळे फोटो बघतोय. आपले ' लूरे केव्हरन्स ' आणि ' चेरी - पिकिंग'चें बघून हसतोय.तो चोर नाहीये'.
मी म्हंटलं, 'माझ्याकडून कॅमेरा कसा हरवला?'.
तिने परत स्कॅन केलं.
म्हणाली, 'तुम्ही एका उंच बिल्डींगवर आहात. फोटो काढत आहात. क्षणभरासाठी कॅमेरा ठेवलात आणि विसरून दुसरीकडे गेलात. हा माणूस लगेचच तिथे आला आणि त्याने तो बघितला. इकडे-तिकडे पाहिलं पण कुणीच तो घ्यायला आलं नाही म्हणून त्याने ठेउन घेतला.'
मी म्हंटलं, ' या माणसाच्या बरोबरच्या एखाद्या पूर्वजन्मात जा'.
ती क्षणभराने म्हणाली, ' तो एक माकड आहे. फांदीवर बसलाय आणि काहीतरी खातोय'.
'तू कुठे आहेस?'
'मी दुसर्या, वरच्या फांदीवर आहे आणि मी उडी मारून त्याच्याकडे जाउन ती वस्तू हिसकावून खाल्ली'.
'त्या जन्मानंतर तू आणि तो दुसर्या कुठल्या जन्मात एकत्र होता का?'
'नाही.'
तुझा कॅमेरा त्याच्याकडेच कसा गेला?'
'मी त्याचं देणं होते.'
'यात मी कशी मध्ये आले?'
'इतक्या जन्मात तो आणि मी कधीच एकत्र नव्हतो आणि माझं हे देणं चालूच राहिलं होतं. आत्ताही तुम्ही हे संपवायचा एकुलता दुवा होता'.
तर अशी ही तृप्तीच्या कॅमेरयाची खरी-खुरी गोष्ट!
माझ्या इंग्लिश ब्लॉगमध्ये हे लिहिल्यावर एक-दोघे आपापल्या चोरीला गेलेल्या कॅमेरा आणि मोटार-सायकलची काही पूर्वजन्मीची भानगड आहे का हे बघायला आले!
मागील जन्मात एकीने देणं ठेवलं होतं तर दुसर्याने चोरी केली होती!
यातून आपण काय बोध घ्यायचा?
चोरी, वस्तू हरवणे या मागे काही कारण असू शकतं.
आपण आपल्या वस्तूंची सर्वतोपरे काळजी घ्यावी, तरीही गेली, तर मनातून काढून टाकावी.
आपण कुठल्याही प्रकारची चोरी करू नये.
यात भ्रष्टाचार आला.
आज एवढी गोष्ट पुरे!
मज्जा करा!
No comments:
Post a Comment